Kule dışarıdan gözüktüğünden daha da büyüktü sanki içeriye girdiklerinde kuleye değil de başka bir yere girmişler gibi hissettiler. Dünyalarından başka bir dünyaya giriş yapmışlardı neresi olduğunu bilmedikleri bir dünya yanlarında yol gösteren biri olmasa içeride kaybolabilirlerdi. Işıklar söner hava ağırlaşır ve oracıkta bir canavar yem olurlardı. Büyücüye baktı Merav beklide canavar onlara yem olurdu adam yaşlıydı ama yaşının ötesinde bir güce sahipti karşılarına kim çıksa çıktığına pişman edebilecek biriydi o.

Merdivenleri çıkmaya başladılar etrafta önlerindeki Paladin ve kendilerinden başka kimseler yoktu burasının bir okul mu yoksa terk edilmiş eski bir bina olduğunu düşündü. Buraya gelmeyi küçükken çok istemişti bu şekilde bir yerle karşılaşacağını ummuyordu. Hayallerinde burayı parlak süslerin donattığı öğrencilerin etrafta gülerek birbirlerine büyülerle şakalar yaptığı bir yer olarak düşünmüştü oysa karşılaştığı mezarlık gibi sessiz ve de korkutucu bir yerdi etrafta ne parlak süsler ne de neşeli öğrenciler vardı sadece sessizli ve gölgeler kuleyi oluşturuyordu.

Bir süre sonra yanıldığını anladı sadece sessizlik ve gölge yok aynı zamanda korkuda vardı karşılaştıkları ilk öğrenciler önlerindeki Paladin’i selamladı adamda onları başını hafifçe sallayarak karşılık verdi adam uzun boyluydu Merav’dan bile uzundu boyu iki metreye yakın olmalıydı uzun sarı saçları at kuyruğu şeklinde toplanmıştı etkileyici biriydi öğrencilerin onu selamlamasının sadece onların koruyucu olmasından değil aynı zamanda bu etkileyiciliği yüzünden olduğunu da biliyordu. Adamın zırhı ışık üzerine geldiğinde parlıyordu tüm vücudunu kaplayan zırh gerçekten ağır olmalıydı ama paladin bundan hiç etkilenmiyormuş gibi yürürken sağlam adımlar atıyor ve metal sesler çıkarıyordu geldiğini üç metre öteden bile duyuruyorlardı.

Merav merdivenleri ne zamandır çıktıklarının farkında değildi yorulmaya başlamıştı onca dik merdiveni çıkmak gerçekten zordu terlemişti ve solukları da hızlıydı öndeki iki adama baktı ikisinde de yorgunluktan eser yoktu

“Ihhh daha ne kadar çıkacağız?” Sesinden bıkkınlığı belli oluyordu

“Ne oldu genç büyücü? Yoruldun mu? siz yolcular bu tarz şeylere alışık olmalısınız” Paladin alay mı ediyordu yoksa şaşırmış mıydı belli olmuyordu.

“O daha çok yeni zamanla alışır, biraz daha dayan Merav neredeyse geldik” Yolcu gence sözleriyle destek veriyordu. Onun neler çektiği konusunda fikirleri vardı bir süre önce neredeyse ölmek üzereydi şimdiyse Mavi Kule ye çıkıyordu yolculuğun genci yıpratmış olabileceğini düşünüyordu .Burada bir süre kalıp dinlenmeyi ümit ediyordu, bir yandan da Gekil’in neden onun çağırdığını düşünüyordu birkaç gün önce Gekil ona uzaklardan seslenmiş mavi kuleye gelmesini istemişti dinlenmeye vakitlerinin olmayacağından şüpheleniyordu onu çağırdıysa sebebi basit bir şey olmamalıydı araları onu ev sahipliği yapmak için çağıracak kadar iyi değildi.

Sonunda büyücünün odasına gelmiştiler. Paladin kapıyı gösterip içeri girmelerini işaret etti ardından da gelişleri sırasında olduğu gibi tek bir söz etmeden geri gitti. Yolcu kapının kolunu çevirdi Merav’a bir bakış attı ve onu önden içeri yolladı ardından da kendisi peşinden gitti. İçerisi Kulenin merdivenden çıkarken gördüklerinin aksine oldukça aydınlıktı Gekil ilerde bir masanın arkasında oturmuş birkaç parşömeni incelerken sağındaki kitaplığın önünde iki adam durmuş kitapları karıştırıyorlardı. Oda kulenin en tepesinde olmalıydı yukarıya baktıklarında tepede pencereler görülüyordu küçük kule şeklinde pencereler. Duvarlar maviydi kulenin mavisi değil daha açık bir maviydi odanı köşelerinde duvarlara monte edilmiş lambalar vardı . Kitaplığın önündeki adamların tam karşısında bir dolap vardı Gekil’in çalıştığı masanın önünde de birkaç koltuk duruyordu. Koltuklarlar siyah derindendi hepsi (odadaki diğer şeyler gibi) yeniydi ama bunun büyü sayesinde olması gerekiyordu çünkü eşyalar belki yüz yıl öncesinin modasını yansıtıyordu.

Gekil yaşlı bir adamdı tıpkı onun karşısında Merav’ın yanında duran Yolcu gibi. O daha çökmüştü yolcunun aksine şehirde yaşamış olsa da yolcudan daha çok yorulmuş gibiydi Merav bunu okula bağladı emindi ki burada bir çok sıkıntısı vardı , kendisini uğraştıracak sorunlar bir türlü bitmiyor olmalıydı koca okul önünde oturan o yaşlı adam tarafından yönetiliyordu. Yolcuya baktı adam yıllarca tek başına seyahat etmiş kendinden başka hiçbir tasası olmamıştı yolda zorluklar çekmiş olsa da Gekil’in çektikleri kadar onu uğraştıracak şeyler olmamalıydı, zaten bu yüzünden belli de oluyordu.

Okuduğu parşömeni bir kenara bıraktı ve önündeki iki kişiye oturmalarını işaret etti , ziyaretçileri oturduktan sonra da uzun süre ikisini izledi daha çok yolcuya bakıyordu görüşmeyeli uzun zaman olmuştu onun ne kadar değiştiğini görmek ister gibiydi. Yorgun bir şekilde Merav’a döndü

“hoş geldiniz, uzun süredir genç bir yolcu görmemiştim”

“sağ olun efendim bende uzun süredir sizin gibi bir büyücü görmemiştim ” Merav heyecanlanmıştı karşısındakinin kim olduğunun anca farkına varabilmişti Mavi Kulenin baş hocasıydı ülkenin en önemli büyücülerinden biriydi o. Adam yolcuya döndü,

“Seni niçin çağırdığımı merak ediyorsun değil mi?” yolcunun aklını okuyor gibiydi.

“Evet, bir birimizi son görüşümüz pek tatlı geçmemişti. Uzun bir yoldan geliyoruz bunu zaten biliyorsundur seyahatimizi bölecek kadar önemli olan şey ne?”

“Ahhh şu işler boş verin onları şimdi gelin önce dinlenin akşam yemekten sonra size durumu bildiririm”

“Harika!” İki adamda ona bakmıştı. Merav başını eğdi.

“Bu genç yorulmuşa benziyor ne diyorsun yolcu?”

“Tamam madem bu kadar hevesliyiz dinlenelim o zaman.”

İki yolcu odalarına yerleştiler, Merav yatağı görür görmez uyumaya karar vermişti üstünü bile çıkarmadan yatağa girdi ve uykuya daldı. Yaşlı yolcu ise hemen uyumamıştı o biraz düşünecekti. Şehre girdikleri andan itibaren bir şey dikkatini çekmişti belli etmemeye çalışsalar da bir grup kişi sürekli onları gözetliyordu. İki yolcu pek tüccara benzemiyorlardı bu yüzden meraklı satıcıların aç gözlü bakışlarına maruz kalma ihtimalleri yoktu bu daha çok hırsızların yada katillerin hedeflerini gözetlemesi gibi bir şeydi ,hedefleri hakkında bilgi toplamaya çalışıyorlardı yeterli bilgiye sahip olduklarında da… Bunları düşünmenin zamanı değildi, şimdi dinlenmeli akşam yemeğinde de olan biteni öğrenmeliydi yatağına uzandı ve oda Merav gibi hemen uykuya daldı.

Akşam yemeği çok güzeldi iki yolcu da uzun süredir böyle iyi bir yemek yememişlerdi. Gekil onların şerefine öyle bir sofra kurdurmuştu ki imparator Puen’in bile böyle bir sofrada yemek yediğini kimse tahmin etmiyordu. Merav yemekleri görür görmez kuzu çevirmeye gözünü iliştirmiş sofraya oturur oturmaz bir parça et koparıp hızlıca yemeğe koyulmuştu üç kişilik sofra misafirlerin yiyemeyecekleri kadar çok yemekler doluydu ama Merav’ın bu iştahı bir soru işareti oluşturuyordu. Yaşlı Yolcuysa önce biraz su içmiş ardından da birkaç dolma yemişti onun ilgisini yemekten çok Gekil çekiyordu.

Ev sahibi de bu ilginin farkındaydı oda sofraya oturmuş önündeki pilavı yiyordu bir yandan da yanında oturan Yaşlı adama bakıyor anlatacaklarını düşünüyordu. Bir süre ortam sessiz kaldı ardından Merav’ın sözü duyuldu

“Yemekler çok güzel teşekkür ederiz”

“Bir şey değil elimden geldiğince sizi memnun etmeye çalıştım”

“Aaa elbette ettiniz çok teşekkür ederiz” Yüzü kızarmıştı.

“Bizi buraya niye getirdiniz?” Yolcunun daha fazla bekleyecek sabrı kalmamıştı.

“Size ihtiyacım var özelliklede sana Yolcu özel bir görev için yardımınız lazım”

“Neymiş bu görev? Sana yardım edeceğimizi nerden çıkarıyorsun?”

“Karşılığını cömertçe ödeyebiliriz ,görevse biraz tehlikeli”

“Biliyorum”

“Şehirde işler yolunda değil yolcu tüccarlarla müşterileri arasında küçük bir sorun çıktı” Yüzünden pek te küçük olmadığı belliydi

“Yakında şehre bir saldırı olacak sizi ilgilendiren kısmı bu. Şehirde şu an yaklaşık 600 asker bulunuyor bu sayı çarpışmaya kadar en fazla 1000 olur. Fakat düşman daha kalabalık olacak bu rakamın birkaç katı büyüklüğünde. Normal şartlarda bu savaşta şehir kesin bir yenilgi alır ama durum şu an farklı size vereceğimiz görevde burada başlıyor bize bir şey getirmenizi isteyeceğiz”

“Neymiş o?” Yolcunun sesinde bir duygu yoktu.

“Bir taş yapacağımız büyü için gerekli bir taş terör topraklarında ki bir mağara da onu bulup getirmelisiniz”

“Karşılığında ne alacağız?”

“Altın ve değerli eşyalar”

“Bu gece bunu düşüneceğim sen önce bana ayrıntılı bilgi vereceksin” Merav’a baktı,

“Bize vereceksin ,bizde bu gece bunu konuşacağız işimize gelirse görevi alırız gelmezse teşekkür eder ve yolumuza devam ederiz bunları da aramızdaki güzel bir anı olarak bırakırız”

“Güzel ve lezzetli bir anı” diye ekledi Merav.

İmparatorluğun terör topraklarına en yakın şehri Lield’dir. Şehir imparatorluğun kuzey doğu ucunda yer alır. Şehrin en belirgin özelliği kuruluş biçimidir. Şehir, merkezindeki kulenin etrafına kurulmuştur. Kulenin hemen dışında büyük bir yeşil park onun etrafındaysa dükkanlar vardır. Park geniş bir caddeyle şehir kapılarına uzanır, bu kapılardan giren insanlar kulenin o muazzam yapısıyla büyülenir. Ziyaretçiler kuleyi ziyaret eder etrafındaki parkta gezinir, çevrede alış veriş yaptıktan sonra otele yada dostlarının evlerine giderler.

Şehrin bulunduğu bölgede hava koşulları hep güzel geçer etrafta bir çok bitki ve hayvan yaşar. İmparatorluğun bozulmamış nadir bölgelerindendir burası. Yiyecek kaynaklarını etraftaki çiftliklerden sağlar. Kuzey bölgesi hariç tüm yönlerde çiftlikler bulmak mümkündür. Su kaynağı olarak batıdaki nehri kullanırlar buradan borularla şehrin merkezine su getirilir. Bu modern sistem eski zamanlardan beri şehirde mevcuttur. Modern bir şehirdir burası evet gerçekten moderndir imparatorluğun güçlü zamanlarında kendisi de güçlenmiştir. Savaşlar sırasında büyü okulunu yani Mavi Kulenin yardımlarıyla zarar görmemiş eski gücünü en azından şekil olarak korumuştur. Bu yüzdendir ki halk okula büyük önem gösterir her türlü konuda öğretmen ve öğrencilere yardımcı olur.

Halk orta sınıf olarak nitelendirilebilir çoğu ticaretle uğraşır geri kalanlarsa memurluk yada işçilik yaparlar. Halk kendince belli bir kültüre sahiptir, şehrin kuzeyindeki kütüphane sayesinde çoğu edebiyatla ilgilenmiştir bunun en temel sebebi ilgilenilebilecek tek bölüm olarak kütüphanede edebiyat bölümünün kalmasıdır iki yıl önce çıkan yangında geriye sadece bu bölüm kalmıştır.

“Lield’e gitmek zorunda mıyız?” Merav’ın sesinde endişe vardı bir aydır dur durak bilmeden sürekli kaçmışlardı. Yolculukları sırasında Merav bir çok şey öğrenmiş yavaş yavaş büyü yapmaya başlamıştı .Yaptığı ilk büyü “büyülü mızrak” büyük bir başarı göstermişti ve beş metre önündeki matarayı vurmuştu. Bir kaç günlük bir çabanın ardından kusursuz bir atışla matarayı vurmuştu. Yolculukları sırasınca karşılaştıkları tek problem olan birkaç hırsızı öğrendiği bu büyüyle yere devirmiş Yolcunun takdirini kazanmıştı. Askerlerle yada avcılarla karşılaştığında bu denli başarılı olup olamayacağını bilmiyordu. Bu yüzden de Lield’e gitmek istemiyordu .Şehirde koca bir askeri karargah vardı içerisinde de yüzlerce asker. Onları tanırlarsa yapacakları şey ikisinin de kafalarını vücutlarından koparmak olacaktı.

İzledikleri rotayı iki gün önce terk etmişlerdi yolcu bir anda şehre gitmeye karar vermiş ve kuzey doğuya gitmeye başlamışlardı. İki günün sonunda şehrin yakınında bir çiftliğe ulaşmışlardı.
“Bir saat sonra şehre gireceğiz, merak etme orada başımıza bir şey gelmez”
“Orası asker kaynıyor! bizi yakalarsalar ne yapacaklarını biliyorsun”
“Haberimiz buraya ulaşmamıştır hem şehirde bir çok dostum var onlar bize yardım ederler. Hepsi de önemli kişiler bizi koruyabilirler”
“Hııımmm O zaman gidelim hadi hızlan seni ihtiyar” Gülüyordu korkusu geçmiş yerine mutluluk gelmişti. Lield gibi önemli büyü okullarından birine sahip bir şehre gitmek onu heyecanlandırıyordu. Belki Mavi Kuleye de uğrayabilirlerdi orasını görmeyi çok istiyordu küçükken kule hakkında masallar dinlemişti. O zamanlar aklında koca mavi bir kule oluşturmuş umarım bir gün oraya giderim diye dua etmişti ama hayat bu güne kadar ona bu fırsatı vermemişti. Yolda düşünmeye başladı o gün, yolcuyla karşılaştığı o gün beklide hayatının en büyük dönüm noktası olacaktı artık ezilen bir çiftçi değil iyi bir büyücü olma yolundaki bir çıraktı mavi kuleye geldiği gibi diğer arzularını da gerçekleştirebileceğini düşünmeye başladı. Ardından bir şey fark etti hiçbir isteğinin olmadığını isteklerini yerine getirebilirdi ama hiçbir isteği yoktu yada en azından hatırlamıyordu. Eski isteklerini hatırlamak yenilerini de ortaya çıkarmak için hayallerine daldı.

Şehir kapısından geçerken hiçbir sorun çıkmamıştı , diğer şehirlerin aksine burada şehre gelen insanlara iyi davranılıyordu. Bunun sebebi para diye düşündü Merav bu bölgenin en önemli merkeziydi burası bir çok tüccar mal satmak yada mal almak için şehre geliyordu içlerinden birinin rahatsız edilmesi hoş olmazdı. Tüccarlar rahatlıklarına ve kendilerine saygı gösterilmesine çok önem verirlerdi genellikle de bunu paraları sayesinde sağlarlardı şehirde de bu durum geçerliydi paralı tüccarlar burada büyük saygı görüyordu .

Merav kapıdan caddeye geçtiklerinde afalladı karşısında Mavi Kule duruyordu uzun caddenin ve de parkın ardından göğü delecekmiş gibi uzanıyordu. Caddeye baktı her iki tarafta da heykeller vardı güneşin ışığıyla hepsi parıldıyordu bu sahne kendisini Kral gibi hissettirdi Şehrin kapsından güçlü bir şekilde girecek halkını caddede selamlayacak sonra da sarayına gidecekti evet sarayına Mavi Kuleye gidecekti. Dalgınlığını büyücünün ona seslenmesiyle üzerinden attı. Cadde parka kadar uzanıyordu buraya kule caddesi deniyordu kuleye gitmesinden dolayı bu adı almış olmalıydı. Gerçekten öyleydi ana kapıdan sonra dümdüz kuleye doğru uzanıyordu. Girişin hemen güneyinde karargah vardı koca bir binaydı üstünde mavi aslanlı bayrağı dalgalanıyordu. Karargahta şehirdeki diğer öğeler gibi gücü simgeliyordu bu şehir imparatorluğun en güçlü dönemlerinde parlamıştı her tarafta o dönemlerden kalma işaretler vardı. Heykeller binalar insanlar da bile bunlar görülebiliyordu.

Yürümeye başladılar karargahtan sonra ticari elçilikler geliyordu çoğu ülkenin burada elçiliği bulunuyordu tüccarlarına yardım ediyorlardı. Elçiliklerin karşısında konaklar vardı onlarda zenginlerin gücünü caddeden geçenlere belirtiyorlardı ama bunlar iki yolcu için bir anlam ifade etmiyorlardı onlar buraya bir şey için gelmişlerdi Merav’ın bilmediği ama yaşlı büyücünün bildiği bir şey için. Merav kule ye yaklaştıkça bu şeyin ne olduğunu merak etmeye başladı buraya niçin gelmişlerdi?

Caddenin bittiği yerde park başladı etraf çok güzeldi her yerde ağaçlar çiçekler vardı ozanlar şarkı söylüyor insanlar da onlara eşlik ediyordu. Parkın etrafında alış veriş için dükkanlar vardı çoğu büyülü eşyalar satıyordu. Parkın içindeki hanlar tamamen dolu olmalı diye düşünüyordu Merav ama nedense hiç birine girip yer sormuyorlardı doğruca kuleye gidiyorlardı. Kuleye yaklaştıkça büyüklüğü daha da belli oluyordu bazı insanlar yüksekliğine bakıyorlardı onlar iki yolcu gibi yeni gelmiş olmalıydılar ama Merav onlara bakmıyordu kulenin kapısının önündeki adamlara bakıyordu Paladin olduğu belli olan biri önde duruyor iki yolcunun üzerlerinden gözlerini ayırmıyordu.

Kapının önüne geldiklerinde Paladin büyücüye döndü
“hoş geldiniz, Hoca Gekil sizi bekliyor beni izleyin lütfen”
Kapı gürültüyle açıldı içerisi karanlıktı iki yolcuda paladinin peşinden kuleye girdi. Arkalarında gürültüyle kapanan kapıyı bırakarak.

Merav yanılmış yolculuk iki gün sürmüştü.Yolcu yaşlı olmasına karşın dimdik duruyor Merav’ın birkaç metre ilerisinden seyahatine devam ediyordu, Merav ise bitkin düşmüş yolculuğun sonlarına doğru kendini kaybetme noktasına gelmişti.Yolculuk normalde bir gün sürüyordu ama bu atla geçen süreydi. Bunu unutmuştu kendine çok kızıyordu. Elbette bir gece zindanda kaldıktan sonra aklının yerinde olmaması doğaldı ama yinede bunu önceden düşünmüş olmayı diliyordu.

Yolculuk sırasında sohbet edecek çok zamanları olmuştu Merav yolcuya geçmişinden bahsetmişti yolcuda ona birkaç macerasını anlatmıştı.Aralarında yavaş yavaş bir dostluk kuruluyor gibiydi ,ikisi de uzun zamandır yalnız olduklarından ve sonunda bir dost kazanma noktasına gelindiklerinden bundan memnun bir halde bulunuyorlardı.
Merav’ın kulübesine yaklaşıklarında büyücü yoldan ayrılmaları gerektiğini düşündü. Garip davranmaya başlamıştı sanki bir şeyleri hissediyordu. Yoldan çıktıktan sonra büyücü yerden bazı bitkileri topladı bir daire çizdi içine önce çantasından çıkardığı birkaç malzemeyi ardından da otları koydu sonra büyülü sözler söylemeye başladı. Sözler bittikten sonra malzemeler tutuştular ve toz haline geldiler yolcu tozları su matarasına koydu ardından önce kendine sonrada Merav’a suyu içirdi.

     -Bu iğrenç şeyde ne böyle?
     Merav’ın midesi bulanmıştı tadı kum gibiydi.
     -Bir iksir saklanmamız için bize yardım edecek.
     -İksir mi şu yerden topladığın bitkilerle mi yaptın?
     -Aslında onlar tat vermesi içindi,
     Büyücü gülüyordu.
     -Tadı iğrenç.
     -En azından boğazını yakmıyor. Hadi yola devam edelim etrafta başka bir büyücü var tahminimce bir cüppeli bizi yakalamak için gelmiş olmalı. Artık evine gidemeyiz başka bir yere gitmeliyiz ama neresi? ımmm,
     -Sanırım benim bir fikrim var,
     Sesinin tonundan heyecanı belli oluyordu.
     -Senin hayatın boyunca yaptığın şeyi yapabiliriz .Kuzeye terör topraklarına doğru bir seyahate çıkalım hem durumumuz bundan daha kötü de olamaz. Askerler, büyücüler ve avcılar hepsi peşimizde fakat bunların hiçbiri o bölgeye girmeye cesaret edemez oradan da kuzeydeki krallıklardan birine geçtik mi kurtulduk demektir.
     -Çok cesursun genç adam. Aslında bunun cesaret mi yoksa çılgınlık mı olduğunu tam kestiremiyorum ama bu durumda yapabileceğimiz en iyi şey bu gibi görünüyor…
     -Üstelik yolda bana büyü yapmayı da öğretebilirsin
     Bu beklenmedik arzu ikisinin gözlerinin kesişmesine neden olmuştu bir an yaşanan sessizlikten sonra büyücü kahkahayı bastı.
     -Haklısın öğretebilirim ama sen öğrenebilir misin bilmiyorum .
     Sesindeki yumuşaklıktan ve yüzündeki gülümsemeden şaka yaptığı belli oluyordu. Sözlerine devam etti.
     -Uzun süredir yalnızdım anlaşılan sonunda kendime bir yoldaş buldum. Sende büyük bir potansiyel görüyorum.
     Yüzündeki gülümseme silinmişti.
     -Hadi yola çıkalım.
     -Tamam

     Merav’ın son sözünü dinlemeden büyücü yürümeye başlamıştı. Terör toprakları büyük savaştan bu yana boştu hiçbir ülke buralara girmeye cesaret edemiyordu. Rivayetlere göre burada ölen askerlerin bazıları yaşayan ölülere dönüşmüş ve toprakların ortasında bir şehir kurmuştu ama bu şehri bu güne kadar gören kimse olmamıştı yada görenler hayatta kalmayı başaramamıştı.

     Yolculuğun ilk iki günü büyücü Merav’a büyü ve büyücülük hakkında hiç bahsetmemişti. Merav beklentilerini büyücüye söylemese bile yüzündeki sıkıntı ifadeleri büyücüye bazı mesajlar veriyordu. İkinci günün sonuna gelindiğinde yaşlı büyücü ve onun öğrencisi dinlenmek için bir yerde durdular. Büyücü yaptığı bir büyü sayesinde konakladıkları yerin yakınında bir ateş yaktı ardından çantasından çıkardığı malzemeleri bir kaba koyup pişirmeye başladı. O bunlarla uğraşırken Merav yakmak için daha fazla odun aramaya gitmişti. Geri döndüğünde büyücüyü ateşin dibinde otururken gördü. Odunları bıraktı ve oda büyücünün tam karşısına geçti. Adamın konuşmaya hazırlanıyor gibi bir hali vardı Merav bu konuşmasının ilk dersi olmasını ümit ediyordu.

     -Büyünün insanlar tarafından kullanılmaya nasıl başladığını biliyor musun ?
     -Hayır .
     Merav heyecanlanmıştı sevinçten gülücükler saçmaya başlamıştı bu onun ilk dersiydi.
     -Uzun yıllar önce dünya karanlık güçlerin kontrolünde olduğu zamanlarda insanlar bugünküne göre oldukça farklı şekilde yaşarlardı . Şehirler daha kurulmamıştı insanlar birlik içinde değillerdi sayıları da diğer ırklara göre oldukça azdı Nysera’da oldukça zayıf bir durumdaydılar ki yaşamları boyunca hep eziliyorlardı. Sen ne yapıyorsun!!!
     -Şey sadece not alıyorum bu benim alışkanlığımdır öğrendiğim şeyleri bir yerlere not alırım böylece ileride bende başkalarına öğretebilirim.
     -Ehh boş işler bunlar ama neyse sen bildiğini yap ben konuya geri döneyim. Hayatlarını ya köle olarak yada sürekli birilerinden kaçarak geçiriyorlardı buraları yöneten iblisler onları efendilerinden aldıkları güçlerle tutsak ediyor birer zombiye çeviriyorlardı.
     Zamanla insanlar bu güçler hakkında hikayeler yaratmaya başladı iblislerden kaçabilenler arasında yayılan bu hikayeler arkalarında merakla birlikte bir ilgiyi de oluşturuyorlardı. Bazı cesur kişiler bu gücü aramak için iblis başkentine gittiler.
     Çoğunun geri dönememesiyle birlikte bazı bilgilere ulaşan ve bu bilgileri insanlara ulaştırmayı başaranlarda oldu öğrendikleri şeyler sadece sözlerden ibaretti iblis liderleri sözcüklerle askerlerine doğruluyor ve onları güçlendiriyorlardı ama güçlerini nereden aldıklarına dair ortada hiçbir şey yoktu. Hikayeler korkunç bir hale dönüşmeye başlamıştı onları öldüren esir alan iblisler bu denli güçlü bir hale sadece sözcüklerle geliyorlardı insanların bu durumda yapacağı fazla bir şey yoktu. Umutlarını yitirmeye hikayeler unutulmaya başladılar daha fazla eziyet daha fazla ölüm gördüler.
     Bir gün içlerinden biri uzaklara gitti iblislerdeki gücü bulmaya başka dünyalara gitti döndüğünde yanında hiçbir şey yoktu ama artık gücü vardı olanları arkadaşlarına anlattı onlara güçten bahsetti onu nerede bulduğunu nasıl kullandığını dostlarına anlattı. Böylece ilk efendiler ortaya çıktı insan ırkı gün geçtikçe güçlendi yıllar sonra bir isyanla birlikte iblisler yenildi ve dengenin sağlandığı günlerde insanlar altın çağlarını geçirdiler.
     -Peki o adam gücü nerede bulmuştu? İblislerden mi çaldı yoksa ona başka bir mi verdi?
     -Gücü hiç kimseden almadı öylece gözünün önünde duran bir şeyi buldu sadece.
     -Neredeydi güç?
     -Kendi içinde gücü kendi içinde buldu , onca zamandır insanlar gücü hep başka yerlerde aramışlardı gücün kaynağının bir nesne yada başka büyük bir şey olduğunu düşünüyorlardı. Başlarda oda bu şekilde düşünüyordu ama yolculuğunun sonunda yaşadıkları sayesinde içindeki gücü keşfetmiş onu kullanmayı öğrenmişti.
     Büyü yapmak aslında o gücü yönetmektir onu ne şekilde kullanacağın sana kalmıştır . O güç tüm insanların içindedir sadece kullanmayı öğrenmeleri gerekir başka bir şeye ihtiyaçları yoktur. O malzemelerle yapılan şeyler gerçek büyü değillerdir bunu zamanla anlayacaksın ama şimdilik sana sadece onların gücü yöneltmede yardımcı olduklarını söyleyebilirim.
     -Yani aslında herkes büyücü olabilir öylemi?
     -Tam olarak olmasa da bu doğru herkeste güç vardır ama miktarı değişiktir içinde fazla gücü olanlar daha başarılıdırlar diğerleriyse sadece basit şeylerle uğraşabilir.
     -Anladım galiba potansiyelim derken bundan bahsetmiştin.
     -Evet sende büyük bir potansiyel var.
     -O gücü nasıl kullanacağımı bana öğreteceksin değil mi?
     -Öğreteceğim ama daha sana anlatmadığım şeyler var onları her şeyi öğrendiğinde anlayacaksın. Hadi şimdi yemeğimizi yiyip uyuyalım daha çok uzun bir yolumuz var.

Büyücünün Merav’a anlatmadığı şeyler acaba nelerdi Merav yattığından beri bunu düşünüyordu ama artık umursamayacaktı o sadece gücü istiyordu ondan sonrası onu ilgilendirmiyordu zaman bu iki dosta neler gösterecekti.

Adam küfürler savurarak yatağından kalktı tek odalı kulübesinin içinde uyumaya çalışıyordu fakat basit bir kişinin bile huzur bulması istenmiyor gibiydi. İki gün önce kapattığı delikten yine su geliyordu, başka bir yer olsa umursamadan yatardı ama yüzü ıslanıyordu. Kalktı ve yatağın yerini değiştirdi suyun damladığı yere bir şişe koydu ve tekrar uyumayı ümit ederek yatağına uzandı. Su damlalarının çatıda çıkardıkları ses onu hiç rahatsız etmiyordu, anlaşılan bu tarz seslere aldırmamayı öğrenmişti.

Birkaç dakika sonra uykuya daldı ve rüya görmeye başladı. Rüyasında bir kadını görüyordu mutfakta yemek hazırlıyordu küçük bir çocuk arkasına sessizce yaklaştı ve beline sarıldı kadın önce irkildi ama sonra rahatladı. Arkasını döndü gülümseyerek eğilip çocuğa sarıldı.

-Merav sana bana sessizce yaklaşmanı söylemiştim, beni korkutuyorsun.
(Çocuk gülerek)
-Özür dilerim anne ama seni öyle görünce dayanamıyorum.
-Ahh oğlum bir gün beni korkudan öldüreceksin. Baban gibi sende çok haylazsın.

Aniden bir gürültü duyuldu birisi kapıya vuruyor gibiydi ama ses çok fazlaydı Merav uykuda olduğunu farketti ve uyandı . Sabah olmuş yağmur dinmişti odaya biraz göz gezdirdi aynı andada kendine gelmeye çalışıyordu dışarda birisi kapıyı şiddetlice tekmeliyordu, gözlerini açtı üstüne bir yelek giyerek kapıya doğru yöneldi. Kapıyı açcağı sırada geriledi, artık buna gerek yoktu kapı kırılmıştı .

-Bir memuru nasıl kapıda bekletirsin !

İri kıyım bir adam kapıdan içeri girmiş Merav’ı azarlıyordu adam asker kıyafetleri içersindeydi, yeşil üniformasının üstünde imparatorluğun arması parıldıyordu.

-Vergileri toplamaya geldik. Sen sonuncusun lanet kasabadan bu kadar uzakta yaşayıp bizden kurtulacağını sanmamışsındır umarım

Konuşmasında hem alaycılık hem de öfke vardı. Merav’ın kulübesi kasabanın hemen hemen on kilometre dışındaydı askerin kızmasına yol açanda buydu.

-Vergi mi? (Şaşkın bir ifadeyle) 
-Ne vergisinden bahsediyorsunuz daha vergi ödeme zamanı gelmedi.
-Senin dünyadan haberin yok mu? Bu dönem vergileri erken toplanıyor iki hafta önce tüm kasabaya bu duyurulmuştu şimdi ver şu verginide işimizi bitirelim.
-Kusura bakmayın ama vergiyi ödeyemem, bu yıl tarlamdan satacak kadar ürün elde edemedim bu yüzden vergiyi ödeyemem.
-Vergini veriyor musun?
-Hayır.

Asker iyice kızmıştı diğerlerine kızgınlıkla baktı ve Merav’ı işaret etti.
-O zaman zindana gidiyorsun.Aren kalesinin zindanlarına.

Ertesi sabah Merav kendini zindanda bulmuştu. Kasabanın kuzeyindeki Aren Kalesinin zindanları mahkumlara kötü davranılmasıyla ün yapmıştı .Cezalar çok sertti insanlık dışıydı buraya gelen biri sadece zindanda kalmıyordu düzenli olarak kırbaçlanıyor, dövülüyor, işkenceye uğruyordu bunlar imparatorluğun refah içindeki dönemlerinde yasaklanmıştı ama atık kimse yasaları uygulamıyordu merkezin idaresi zayıflamış eyaletler kendi kanunlarını koyar hale gelmişlerdi.

Korkusunu gizleyemiyordu, vergisini ödeyememişti bu büyük bir suç olmamalıydı halk gittikçe fakirleşmişti ama bunu umursayan yoktu.Burada kalmaktan hoşlanmıyordu cezasını merak içinde bekliyordu. Büyük ihtimal kırbaç cezası alacaktı birazda dayak yiyecekti bundan fazlası mümkün değildi ama yinede her şey yargıca kalmıştı.

Öğlen olduğunda Merav yargıcın karşısına çıktı.Yargıç otoritesini belli ediyordu güçlü sert ifadeli biriydi büyük bir koltuğa oturmuştu önünde üstünde kırmızı bir örtü bulunan masa duruyordu masada bir çok kağıt vardı adam meşgul olmalıydı. Askerler mahkumu yargıcın önüne diktiler, yargıç küçümseyen bir ifadeyle yanındaki askere suçunun ne olduğunu sordu

-Vergisini ödemedi ve görevli memura hakaret etti.
Merav hem şaşırmış hemde kızmıştı vergisini ödememesi doğruydu ama memura hakaret etmemişti. Ona iftira atıyorlardı buna katlanamazdı.
-Yalan!
-Kes sesini. Yanındaki asker ensesine yumruğu geçirdi Merav öne doğru sendeledi ama düşmedi.
-Bu büyük bir suç, bir ay zindan cezası alacaksın. Yargıç kağıtlarla uğraşmaya başladı askerler Merav’ı götürürken ;
-Adiler! diye bağırdı yargıç ona baktı ve “Cezan 3 ay oldu” dedi.

Merav odadan çıkartılırken askerlerden birinin kılıcını kaptı dışarıya kaçmaya çalıştı yargıcın olduğu oda bir koridora çıkıyordu .Eğer doğru hatırlıyorsa koridorun sonundaki kapı çıkış kapısıydı. Oraya doğru koştu ilerideki kapıya ulaştı ve onu açtı gördüğü nöbetçilerin dinlenme odasıydı. Geriye doğu baktı çıkış kapısını gördü kapı koridorun sonunda değil ortasındaydı oraya gitmeye çalıştı ama bir asker karşısına çıktı odadakilerde peşine düşmüşlerdi.Karşısına çıkan askere kılıçla bir hamle yaptı adam kılıcıyla hamleyi savuşturdu, Merav savuşturmasıyla birlikte adamın yüzüne yumruğu indirdi . Adam yere düştü merav çiftçiliğin faydasını görmüştü epey güçlenmişti.Kapıya doğru koştu koridorun iki tarafından da askerler geliyordu kapıyı açtı karşısına kalenin iki nöbetçisi dikildi onu durdurmaya çalışırlarken ikisini de bir tekmeyle yere yapıştırdı.

Dışarıda başka asker yoktu ilerde bir Pazar olmalıydı doğru hatırlıyorsa bugün Pazar toplanıyordu. Pazarın olması gerektiği yere doğru koştu yanılmamıştı Pazar oradaydı hemen halkın arasına karıştı. Askerlerde peşinden geliyordu kalabalığın sonuna geldiğinde bir köşeyi döndü fakat yol bitmişti çıkmaz sokağa girmişti.Askerler peşinden sokağa daldılar atlılarda gelmişlerdi sokağa girdikleri sırada önlerine yaşlı bir adam çıktı;

-Çekil önümüzden pis dilenci!
-Ben mi?
Adam küfür savurdu
-Seni ezmeden önce çabuk önümüzden çekil.(Yaşlılara hiç saygısı yoktu)
-Hahaha gerçekten komiksiniz ahmaklar

Askerleri nasıl küçümserdi bir savaşçı olsa belki bu sözleri ciddiye alınırdı ama o sadece yaşlı çökmüş biriydi. Merav ile askerler arasında duruyordu süvariler daha fazla beklemeyeceklerdi ortam gergindi atları adama doğru sürmeye başladılar adama yaklaştıkları sırada adamın sesi duyuldu ama ne olduğunu kimse anlamadı.Asasını askerlere doğru yöneltti ve büyük bir alev topları adamları vurdu.Atlılar alevler içinde çığlık atıyorlardı piyadelerden bir kaçı korkuya kapılıp kaçıyorlardı diğerleriyse oldukları yerde dona kalmışlardı bu adamın bir yolcu olabileceğini tahmin edememişlerdi bu onların canlarına mal oluyordu .Adam asasıyla piyadelere yöneldi bu sefer hiçbir şey söylememişti asasını hızlıca onlara doğru ittirdi ardından da gülmeye başladı askerler geriye doğru uçmuşlardır ilerdeki bir binaya çarpıp kaçmayı başaramayan nöbetçiler ölmüştü.

Adam askerlerin öldüğünden emin olduktan sonra Merav’a döndü ve yürümeye başladı korku içindeki genç adam kaçmak istiyordu ama kaçabileceği hiçbir yer yoktu sokağın sonuna kadar geri geri adımlar attı ve yolcuyu beklemeye başladı.Yolcu gerçekten yaşlıydı kıyafetleri yırtılmıştı hepsi eski ve tozluydu elindeki asasından güç alıyor gibiydi , Merav’a doğru yaklaştı.

-Bu askerler niye peşindeydi?
-Şeyy eee…

Başta yalan söylemeyi düşündü ardından da karşısındakinin bir yolcu olduğunu hatırladı yalan söylediğini anlayabilirdi bu yüzden başından geçenleri anlatmaya başladı.

-Ahh Ahmak imparatorun ahmak askerleri gittikçe sapıtıyorlar bu gidişte sonları kötü olacak.Kalacak bir yere ihtiyacım var evin yakın mı?
-Aslında epey uzak buradan oraya gitmemiz yaklaşık bir gün sürer .
-Güzel bu sürede biraz sohbet ederiz hadi yola çıkalım buralarda daha fazla kalmamalıyız onlar gelmeden gitmeliyiz.

Merav onların kim olduğunu düşündü ardından da yolcuların düşmanlarını hatırladı , yolcudan korkuyordu ama onunla gitmesi gerektiğini biliyordu. Onu kurtarmıştı hem artık bir kaçaktı burada kalırsa askerler onu yakalayabilirdi ve bu sefer zindan cezasından ağır bir şey gelecekti kellesini alacaklardı .Zar zor yutkundu “Hadi yola çıkalım” dedi.
İki adam yola koyuldular, geleceğin kendilerine neler getireceğini bilmeden.